Als het niet goed voelt..

Als het niet goed voelt… niet doen!

Heb je dat ook wel eens? Je hebt eigenlijk een vreemd onderbuikgevoel bij een nieuwe opdracht, je twijfelt, maar zegt toch ja.

Nu ben ik natuurlijk al heel selectief op het gebied van projecten en opdrachtgevers (niet groen = niet doen!), maar ook binnen het duurzaamheidskader is soms een selectie bij de voordeur nodig.

Dat ondervond ik een paar jaar geleden. Ik werd voor een project gevraagd door een opdrachtgever van een gemeente. Er moest iets ontwikkeld worden vanuit de samenleving. De betreffende opdrachtgever tekende vervolgens wel precies uit hoe het er uit moest komen te zien.

Op mijn vraag ‘is dit dan het uitgangspunt of wordt de vorm en inhoud bepaald door de inwoners?’ antwoordde hij; ‘het tweede’. Maar alles wat hij zei en deed bewees het tegendeel.

Het resultaat: we hebben een project opgeleverd dat níet vanuit de samenleving gemaakt is. Er is dus iets geïmplementeerd waar eigenlijk niemand op zit te wachten.

Het gevolg:

🛑 wij hebben een project uitgerold waar ik helemaal niet trots op ben en mijn naam eigenlijk helemaal niet aan wil verbinden;
🛑 de gemeente is niet tevreden en geholpen, want het project heeft geld gekost maar heeft niet het gewenste resultaat;
🛑 de maatschappelijke impact ontbreekt, de inwoners van deze gemeente hebben er geen profijt van.

Terwijl dat het uitgangspunt was.

Ook al voelde dit project in de beginfase al niet goed, ik was destijds te bleu om er tegenin te gaan. Ik geef nu sneller aan hoe ik het proces zie, blijf bij mijn standpunt of zeg anders ‘nee’ tegen een project. Uit ervaring weet ik wat wel en wat niet werkt en daar durf ik nu voor te gaan staan.

Is jou dit ook wel eens overkomen? Dat je eigenlijk ‘nee’ had moeten zeggen maar dat niet deed? Of heb je aan de opdrachtgeverskant gestaan; had je juist liever wat meer tegengas gekregen vanuit je communicatiepartner?

Laat je het mij weten?